“ไม่ มะ” ร่างสูงประกบจูบอย่างรุนแรง และตวัดเอาทุกความหวานในโพรงปากของร่างบาง ก่อนจะถอนจูบ แล้วเริ่มซุกไซร้ที่ซอกคอ ขาวของร่างบาง
แสงสลัวจากโคมไฟอันเล็กที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง
ส่องกระทบผิวกายขาวเนียนที่ถูกประดับไปด้วยร่องรอยสีเข้มมากมายหลายจุด ผ้าห่มผืนหนาถูกทิ้งไว้ที่ปลายเตียงอย่างไร้เยื่อใย
สองมือลูบไล้ไปเรื่อย
สัมผัสเคล้นคลึงไปกับเนื้อสะโพกขาว กอบกุมไว้เต็มอุ้งมือทั้งสองข้าง
จนเจ้าของร่างผวาใช้ปลายเท้าจิก เกร็งกับพื้นเตียง
นิ้วเรียวแตะสัมผัสช่องทางคับแคบแผ่วเบา
“อ๊ะ...อ๊า...ยะ...อย่า....เซฮุน”
ยิ่งออกแรงขบเม้มมากเท่าใด เสียงครางหวานก็ยิ่งดังมากเท่านั้น
ยิ่งส่งผลให้ร่างสูงอยากหยอกเย้าคนตัวเล็กมากยิ่งขึ้น
จึงยิ่งกดจูบย้ำซ้ำไม่รู้จักเบื่อ
“อื้ออออ
อื้ออ เซฮุนหยุดเดี้ยวนี้”
ตอนนี้เหมือนวิญญาณหมาป่าเข้าสิง เซฮุนกำลังจะกินกวางน้อยตัวนี้แล้ว
“อื้อออ
อ่ะ อ่ะ อ๊าาาา” เสียงร่างบางครางออกมา
มันห้ามไม่ได้แม้จะเอามือป้องปากไว้แล้วก็ตามความเสี่ยวซ่านและความอยากกำลังทำลายสิ่งที่เขาไม่อยากให้มันเกิดขึ้น
“อื้อออ อ้าาา ฮึก ฮือ”
น้ำตาลู่ห่านไหลออกมาเมื่อ เซฮุนประกบปากสอดแทรกลิ้นเลียความหวาน ส่วนมือยังซุกซนไปทั่วก่อนจะ…….
“อ้าาาาาา” เซฮุนปลด
ชิ้นส่วนที่ปกปิดร่างกายชิ้นสุดท้ายของร่างบางออก พร้อมกับใช้มือลูด
ลิขสิทธิ์ของลู่ห่านขึ้นลงเพื่อปลุกอารมณ์
“ถอดกางเกงใส่หน่อยสิ”
เซฮุนพูดในร่างบางถอดกางเกงให้แต่ร่างบางขัดขืนเซฮุนจึงลูดมือขึ้นลงเร็วขึ้นจนร่างบางยอมถอดกางเกงให้เซฮุนโดยดีแต่เจ้ากรรมถอดแค่กางเกงแต่ทำไมกางเกงในมันหลุดไปด้วยล่ะT^T
ร่างกายเล็กบิดเร้าด้วยความทรมานเพราะความเสียวซ่านที่ได้รับจากคนตัวสูงที่จงใจแกล้ง
เซฮุนจูบเบาๆที่ข้อเท้าเล็ก
ลิ้นร้อนลากไล้ไปเรื่อยจนมาจูบหนักๆอีกทีที่ด้านในต้นขาอ่อน ปลายเท้าที่แยกออกจากการดิ้นโดยไม่รู้ตัว
เผยให้เห็นแกนกายสีสวยที่เริ่มซับหยาดน้ำสีขุ่นที่ปลายยอด เซฮุนยกขาทั้งสองข้างของร่างบางพาดไปที่บ่าของตนโดยที่เซฮุนอยู่ในท่าคุกเข่า
“อ๊ะ อ๊า อ๊าาาา”
เสียงร่างบางครางออกมาเมื่อถูกปลุกเร้า
เซฮุนไม่รอช้ารีบสอดแกนกายเข้าไปทันทีเมื่อเห็นว่าร่างบางกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับอารมณ์รัก
“อื้อ...จะ...เจ็บ...” เซฮุนขยับเข้าออกแกนกายอย่างเชื่องช้าเพื่อให้อีกคนได้ปรับตัว
เซฮุนก้มลงจูบซับน้ำตาที่ไหลออกมาบนใบหน้าหวาน แล้วเลื่อนไปที่กลีบกุหลาบสีแดง เขาส่งรสจูบร้อนแรงไปให้จนลู่ฮานครางเสียงอู้อี้
“อย่าเกร็ง” เซฮุนลากลิ้นร้อนไปคบที่ติ่งหูของร่างบางเพราะตอนนี้ช่องทางรักของร่างบางตอดรัดเขาแน่นมาก
ครั้งที่สองแล้วแต่ทำไมแน่นขนาดนี้
“จะเจ็บอ่าเซฮุน ฉันเจ็บ” ร่างบางร้องออกมา
หางตามีน้ำตาไหลออกมาเพราะความเจ็บปวด
“มันแน่น นายอย่าเกร็ง ถ้านายเกร็งนายก็เจ็บฉันก็เจ็บด้วยนะ
มันตอดรัดเกิน”
เซฮุนนิ้วหน้าบอกก่อนที่เขาจะก้มลงไปจูบซับน้ำตาให้ลู่หานที่จิกขวนแผ่นหลังเขา
“แน่น...” พึมพำเสียงเบาพร้อมกับกัดฟันกับความคับแน่น
“ซะเซฮุน ...เจ็บ” สะโพกหนายังคงขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบเพื่อให้อีกคนได้คุ้นชิน
จนกระทั่งมือเรียวเล็กนั้นยกขึ้นมาขยุ้มเรือนผมของเซฮุน
“อ้ะ...อือ...” ลู่ฮานเผลอร้องออกมาด้วยน้ำเสียงกระเส่า
“อ้ะ...อ้า”เซฮุนเริ่มขยับแกนกายให้เร็วขึ้นจนลู่ฮานต้องร้องครางออกมา
เล็บมือครูดจิกที่แผ่นหลังของเซฮุนเพื่อหาที่ระบายอารมณ์
ความเจ็บที่มีเริ่มหายไปและแทนที่ด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน
ร่างบางเริ่มกระตุกอีกครั้งเมื่อเซฮุนเร่งจังหวะขึ้นไปอีก
“อ้า...เซฮุนนา...อื้อ...” เซฮุนส่งแรงขยับสะโพกให้แรงและถี่ขึ้น
“อ๊า...”ร่างบางกระตุกก่อนที่ของเหลวสีขาวขุ่นไหลเปรอะเปื้อนออกมาตามต้นขาขาว
แม้เขาจะไม่เต็มใจที่จะให้มันเกิดขึ้นแต่เขาก็ต้องการมัน ความต้องการที่บอกไม่ถูก
ต้องการเหลือเกิน
เซฮุนถอนค่อยๆถอดแก่นกายออก
ก่อนจะมอบจูบที่นุ่มนวลให้กับร่างบางอีกครั้ง
แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆก่อนจะกระชับร่างบางเข้าสู่อ้อมกอด
“นายอย่าหนีไปจากฉัน อย่าทิ้งฉัน
ผู้ชายอย่างฉันอาจไม่ดีในสายตาใครรวมถึงสายตานาย แต่ฉันจะพยายามทำให้นายได้รู้ว่าคนอย่างฉันพยายามทำได้
ขอโทษที่ฉันเป็นคนแบบนี้
ขอโทษที่ทำตัวเป็นคู่หมั้นเป็นสามีที่ไม่ดี ขอโทษที่ทำให้นายเหนื่อย
ขอโทษที่ทำให้นายท้อ ขอโทษที่ทำตัวแบบที่นายต้องการไม่ได้ ฉันขอโทษนะลู่หาน” เซฮุนพรมจูบที่หน้าผากร่างบางอย่างอ่อนโยนแต่ร่างบางกับร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้
เขาไม่ต้องการ เขาพยายามแล้วแท้ๆ
เขาเข้าใจความรู้สึกเซฮุน แต่ถ้าเขาไม่ทำแบบนี้เซฮุนจะยิ่งได้ใจ ไร้การตอบรับจากร่างบางก็ทำให้ร่างสูงนิ้วหน้าออกมา
“ขอโทษได้ยินหรือป่าว”
เซฮุนกำชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นจนร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดออกแรงผลักเซฮุนไปเล็กน้อย
“ได้ยิน”
ร่างบางตอบเสร็จก็ผละให้เซฮุนออกไปจากตัวเองทันแล้วนอนหันให้กี่หยดน้ำตาก็ยังคงไหลไม่หยุดจนร่างทั้งสองเผลอหลับแต่ต่างกันที่ร่างสูงนอนหลับอย่างสบายใจแต่กลับร่างบางนั้นนอนหลับไปพร้อมกับน้ำตาแค่นั้นเอง
NO Coppy !! น่ะค่ะ
กลับไปเม้นด้วยนะ ไม่งั้น..จะตามไปกัดคอ แหะๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น