“แฮ่ก...เซฮุน...เซฮุนนา...”
“ฉันอยู่นี่” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบข้างหู
ร่างสูงมองคนตัวเล็กที่นอนหอบหายใจอยู่ใต้ร่างของตัวเองอย่างเสน่หา อกขาวๆกระเพื่อมขึ้นลงเพราะจังหวะการหายใจที่เพิ่มมากขึ้น เซฮุนไม่เคยคิดหรือจะติดใจคนใต้ร่างนี้เลยหากแต่ว่าเขากลับรักและอยากทะนุถนอมคนนี้ให้มากที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
ริมฝีปากบางถูกดูดดึงจากร่างสูงที่ตอนนี้ต่อให้ช้าง เอาม้ามาฉุด
ก็คงจะเอาไม่อยู่ในเมื่อเขาโหยหาร่างบางนี้มาตลอดเวลาสี่ห้าวันที่ผ่านมา
“อ่า ... อะ อืม” เสียงครางยังคงดังออกมาจากบากร่างบางตลอด หยดน้ำที่ไหลมาอยู่ที่ตรงมุมปากก็ถูกกวาดต้อนออกไปชิมจนหมด
“เจ้าฮุน เห้ย! เจ้าฮุน เสียงดังไปแล้วนะเว้ย
เกรงใจคนในบ้านบ้าง ลูกก็ยังอยู่นะ” เสียงของคุณหมอนีออนตะโกนออกมาจากข้างนอก แต่
ฮูแคร์ ?
ทำไมคนจะมีเพลงรักกันทำไมชอบมีคนมาขัด นี้สะนะที่เขาเรียกว่ามารผจญ เรียกสูงหยุดการกระทำบนเตียงสักพักก่อนจะตะโกนออกไปอย่างเหลืออด
“ฝากดูแลน้องสักคืนคงไม่ลำบากเกินไปหรอกนะฮยอง”
“เออ! ตามสบายเถอะพ่อ ทำอะไรกันก็ทำเลยนะพ่อ
ไม่ต้องห่วงคนข้างห้องหรอกนะพ่อ แต่เบาๆหน่อยนะ ไปครับยองอู”
“ขอบคุณมากฮยอง แล้วที่สำคัญ กรุณากลับห้องของตัวเองไปได้แล้ว
ผมมีธุระต้องเคลียร์” เซฮุนพูดจบก็หันมามองคนใต้ร่างตรงหน้าอย่างหลงใหล
“ขัดใจชะมัด”
“อือ ซะ เซฮุน...อ่า” ร่างบางร้องครางขึ้นมาอีกครั้ง
เสียงนี้ เรียกชื่อแบบนี้ ต้องเป็นของลู่หานคนนี้คนเดียวเท่านั้น
ร่างสูงไล้มือเข้าไปในสาปเสื้ออย่างปลุกเร้าอารมณ์
ปากยังคงดูดดึงที่ซอกคอขาว จนมันเกิดเป็นรอยรัก
ทุกครั้งที่เซฮุนสร้างมันขึ้น มันทำให้คนอย่างลู่หานถึงกับยอมถวายตัวเลยทีเดียว
มืออีกข้างของร่างสูงยังคลึงกับยอดอกที่กำลังชูชันได้ที
มองกี่ทีๆร่างนี้ก็สวยไปหมด สวยจนน่าลุ่มหลง สวยจนคนอย่างเขาขอมีร่างบางคนที่ใต้ร่างแบบนี้ตลอดไป
ร่างสูงหยอกล้อกับยอดอกจนพอใจแล้วก็จัดการริดกระดุมเสื้อที่ร่างบางใส่อยู่นั้นออกไปให้พ้น
รกหูรกตาเขาชะมัดเลย
เซฮุนไล่ลากมือไปที่ขอบกางเกงขาสั้นสีฟ้าที่ร่างบางใส่นั้นออก
เหลือแค่เพียง กางเกงในตัวบางเพียงตัวเดียว
ก่อนจะใช้มือเข้าไปหยอกล้อกับส่วนที่เขาคิดว่าตอนนี้กำลังจะระเบิดออกมาเต็มที่แล้ว
ร่างบางบิดตัวไปมา ร้องครางออกอย่างคนกำลังจะขาดใจตาย เมื่อรู้ว่าโดนร่างสูงแกล้ง
“อย่ากะ..แกล้ง อ่า”
“อย่าเพิ่งเสร็จสิครับที่รัก ผมยังไม่ทันถอดกางเกงเลยนะ”
ลู่หานเบ้ปากอย่างเป็นต่อเมื่อถูกร่างสูงยี่ยวนกวนประสาท
“ขี้แกล้ง อ่า”
“ถอดให้หน่อยสิครับ มันจะระเบิดใส่ที่รักเต็มที่แล้ว”
ร่างบางไม่พูดพล่ามทำเพลง
รีบจัดการปลดเข็มขัดแล้วปลดตะขอกางเกงของร่างสูงออกอย่างรวดเร็ว
ความเขินอายตอนนี้มีแล้ว ตอนนี้ความอยาก ความต้องการมันมีมากกว่าที่ต้องมาเขิลอาย
“อ่า” ร่างสูงครางต่ำออกมาเมื่อถูกร่างบางจัดการกับส่วนนั้นของตน
“อ่า ลู่หาน”
ปึก! ร่างสูงยังไม่ยอมหรอกนะถ้าจะต้องมาเสร็จก่อน
เค้าจับร่างบางให้พลิกตัวไปอยู่ใต้ร่างก่อนจะยกเรียวขาวๆนั้นแยกออกจากกัน
ช่องทางรักที่เขาหลงที่สุด ช่องทางรักที่เขาหวงแหนที่สุด
กำลังยั่วยวนส่วนนั้นของเขา
“อ๊ะ.....อ่า” ไม่มีการเบิกทางใดๆทั้งนั้น ร่างสูงจัดการใส่แกนแกนเข้าไปในช่องทางรักทันที
เขาชอบการตอดรัดที่แน่นของช่องทางรัก แม้จะไม่ใช่ครั้งแรก แต่เขาก็ชอบ
แม้จะเจ็บก็ตาม แต่มันคือความท้าทาย
“อ่าห์
ทั้งนิ่มทั้งแน่นเหมือนเดิมเลยนะ”ร่างสูงพูดสิ่งที่ทำให้ร่างบางอายแต่ไม่ทันได้คิดมาก
จากที่แกนกายคาไว้ ขยับออกเกือบหลุดแล้วกระแทกเข้ามาอย่างแรงจนสุด
โดนจุดกระสันของร่างบางเต็มๆ
“อ๊ะๆ เซฮุนอย่าแกล้ง...สิ อ่าห์”ร่างสูงทำแบบเดิมซ้ำอีกรอบ
ทำเอาร่างบางสะท้านไปทั้งตัว
“อ่าห์ ของเซฮุน อือ เซฮุนนา อ๊ะๆๆๆๆ”ร่างบางร้องลั่นทันทีหลังพูดจบ
เมื่อร่างสูงกระแทกเข้ามาที่รัว และคอยเน้นย้ำจุดกระสันของร่างบางอย่างรู้ดี
“รักมาก รักที่สุด รู้มั้ยครับ” ร่างสูงพูดจบก็จับสะโพกนิ่มของคนตัวเล็กขึ้นลงรัวเร็ว
ร่างบางเชิดหน้าด้วยแรงอารมณ์ จึงเป็นโอกาสที่ร่างสูงจะดูดดุนกัดทึ้งยอดอกไปด้วย
รอยรักกี่รอยต่อกี่รอยที่ร่างสูงสูงขึ้นมันทำให้เขาพอใจมาก
เขาได้ทั้งตัวและหัวของคนที่เขารักมากที่สุด
เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เขามีความสุขมาแค่ไหน แต่เขารู้ว่าการมีความสุขร่วมกันแบบนี้มันความสุขสุขที่ดีที่สุดในโลก
“อ๊ะ ซะเซฮุนนา ฉันจะไม่ไหวแล้ว”
“ที่รักรอผมก่อนอีกนิดนะครับ อ่า”
เสียงครางต่ำดังออกมาพร้อมกับเสียงของเนื้อที่กระทบกระแทกกันดังตับๆ
ทำให้ร่างสูงยิ่งเร่งจังหวะเข้าไปใหญ่
“อ่า” เสียงครางที่ระบายอารมณ์ของร่างบางดังออกมาก่อนเพียงไม่กี่นาทีก่อนที่ร่างสูงจะกระแทกเข้าไปที่จุดกระสันอย่างแรงจนร่างสูงเองก็เสร็จจึงปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางรักที่ตนรักและหลงใหลมากที่สุด
ก่อนจะก้มลงไปจูบที่ขมับของร่างบางอย่างอ่อนโยนและแผ่วเบาที่สุด
“อีกสักยก เถอะนะ”
“อือ พอแล้วแล้ว”
ร่างบางยกมือออกแรงผลักไหล่กว้างเพราะแค่ยกนี้ยกเดียวก็เล่นเอาสะเขาแทบขยับไปไหนไม่ได้เลย
“ไม่ได้หรอ” จมูกคมๆยังคงไล้วนอยู่ที่ซอกคออย่างออดอ้อนเอาใจ
“พอแล้ว วันหลังค่อยต่อใหม่นะ”
“อยากมีน้องนิน่า กลัวไม่ติดนะสิ”
“ทำอย่างกับว่าฉันจะไม่ยอมปล่อยให้นายอีกอย่างนั้นล่ะ”
ร่างบางมุดหน้าลงกับหมอนอย่างเขินอาย
“แล้วจะยอมปล่อยมั้ยล่ะ”
“ยอมสิ ก็นายอยากมีนิ”
“งั้นขอมัดจำกับจูบหวานๆ นานๆสักยก”
และแน่นอนมันคงไม่หยุดแค่จูบหวานๆนานๆเป็นแน่ มีหรือคนอย่างโอ เซฮุนจะพอ
NC นี้ไรท์รีบแต่งมาก
อาจไม่ดีบ้างอะไรก็ขอโทษมาด้วยนะ
ขอบคุณคร้า^^
NO Coppy !! น่ะค่ะ
กลับไปเม้นด้วยนะ ไม่งั้น..จะตามไปกัดคอ แหะๆ
http://my.dek-d.com/dekdee/story/viewlongc.php?id=929813&chapter=33
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น